Lötung

f -, -en пацнне, спа́йка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Пераспонка ’жэрдка, прыбітая паміж дзвюма кроквамі вышэй палавіны іх вышыні’ (Тарн.). Да пера- і апона, спайка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спай, ‑ю, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. спайваць — спаяць (у 1 знач.) і стан паводле дзеясл. спайвацца — спаяцца (у 1 знач.).

2. Тое, што і спайка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камісу́ра

(лац. commissura)

з’яднанне, злучэнне, спайка ў анатоміі чалавека і жывёл (напр. з’яднанне губ у кутках рота).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

spajanie

I н.

спойванне

II н.

1. спайка, спайванне;

2. аб’яднанне, згуртоўванне, яднанне, з’ядноўванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zwarcie

н.

1. з’яднанне;

zwarcie szeregów — з’яднанне шэрагаў;

2. эл. кароткае замыканне;

3. лінгв. змыканне;

4. тэх. спайка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

weld

[weld]

1.

v.

1) спа́йваць, зва́рваць

He welded two rods together — Ён спая́ў два пруты́

2) це́сна злуча́ць, гуртава́ць

Working together for a month welded them into a strong team — Супо́льная пра́ца на праця́гу ме́сяца спая́ла іх у мо́цную кама́нду

3) спа́йвацца

Some metals weld better than others — Некато́рыя мэта́лы спа́йваюцца лепш за і́ншыя

2.

n.

1) зва́рка, спа́йка f.

2) спа́йваньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)