спа́йка, ‑і, ДМ спайцы; Р мн. спаек; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. спайваць — спаяць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. спайвацца — спаяцца. Вось Федзя ўжо ў музычнай школе, Развучвае дыезы ды бемолі, Хаця жадання ў хлопчыка няма. Ён у кішэнях носіць гайкі І марыць аб майстэрстве спайкі, Але дарма. Корбан.

2. Месца спайвання, злучэння частак чаго‑н. Мы саставілі замкнуты ланцуг розных металічных дратоў, і адну спайку награвалі, а другую ахалоджвалі. «Беларусь».

3. перан. Яднанне, калектывізм, цесная сувязь. Моцная дысцыпліна замацоўвала спайку. Брыль. Разумее настаўнік, што сялянам бракуе грамадскае арганізацыі, спайкі. Навуменка.

4. Від злучэння розных органаў і тканак, а таксама месца гэтага злучэння. Спайка паўшар’яў галаўнога мозга. // Паталагічнае злучэнне тканак у выніку запаленчага працэсу. Утварэнне спаек у страўніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

weld

[weld]

1.

v.

1) спа́йваць, зва́рваць

He welded two rods together — Ён спая́ў два пруты́

2) це́сна злуча́ць, гуртава́ць

Working together for a month welded them into a strong team — Супо́льная пра́ца на праця́гу ме́сяца спая́ла іх у мо́цную кама́нду

3) спа́йвацца

Some metals weld better than others — Некато́рыя мэта́лы спа́йваюцца лепш за і́ншыя

2.

n.

1) зва́рка, спа́йка f.

2) спа́йваньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)