Смычо́к. Гл. смык 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Смычок Васіль Барысавіч

т. 15, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

смык, -ка́ м., муз. смычо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кантраба́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Струнны смычковы музычны інструмент самага нізкага гучання.

|| прым. кантраба́сны, -ая, -ае і кантрабасо́вы, -ая, -ае.

Кантрабасны смычок.

Кантрабасовая партыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віяланчэ́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да віяланчэлі. Віяланчэльны смычок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каніфо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што.

Націраць каніфоллю. Каніфоліць смычок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смык м гл смычок

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крана́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Зрушвацца з месца, пачынаць рухацца.

Электрычка кранаецца з месца.

2. каго-чаго. Датыкацца да каго-, чаго-н.

К. рукой пляча таварыша.

Смычок ледзь кранаўся струн.

|| зак. крану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пасмыка́йла ’смычок да скрыпкі’ (Інстр. III). Паводле ўзору па‑піх‑айла. Да смык (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

налыга́ч, -ча́ м., обл., в разн. знач. смычо́к, сво́ра ж.; налыга́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)