каніфо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., што.

Націраць каніфоллю.

К. смык.

|| зак. наканіфо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смычо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. Тое, што і смык.

2. Прылада для трапання шэрсці.

|| прым. смычко́вы, -ая, -ае.

Смычковыя інструменты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смычо́к​I муз. смык, род. смы́ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кантраба́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантрабаса. Кантрабасавы смык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наканіфо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Нацерці каніфоллю. Наканіфоліць смык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

smyczek

м. муз. смык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Смычо́к. Гл. смык 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

змы́чка ж.

1. прям., перен. смы́чка; смык м.;

з. труб — смы́чка (смык) труб;

2. перен. смы́чка;

з. го́рада з вёскай — смы́чка го́рода с дере́вней

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bow​4 [bəʊ] n.

1. лук (зброя)

2. бант, ба́нцік; га́льштук-ба́бачка

3. смык

4. дуга́; а́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Смы́чаны толькі мн. л. ‘атрэп’е’ (карэліц., Шатал.). Да смык, смыкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)