служи́тельница слу́жка, -кі ж., служа́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расстры́га, ‑і, м.

Служка рэлігійнага культу, пазбаўлены сану, або манах, пазбаўлены манаства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сы́тнік, ‑а, м.

Даўней — прыдворны служка, які прыносіў са скляпоў напіткі для царскага стала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verger [ˈvɜ:dʒə] n.

1. царко́ўны слу́жка

2. но́счык жазла́(у працэсіях)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ministrant

м. царк. служка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

posługaczka

ж. служанка; служка; прыбіральшчыца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Áufwärter

m -s, - слу́жка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паласкаве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Стаць больш ласкавым, лагодным, спагадлівым. Выцягваю з кішэні 140 франкаў і аддаю правадніку. Паязны служка адразу паласкавеў. Філімонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казачо́к​II м уст (служка) Kasatschók m -s, - (minderjähriger Diener)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

poslugacz

м. слуга; служка; служыцель; прыбіральшчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)