пры́гнуть сов., однокр. ско́кнуць, ско́чыць; см. пры́гать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абры́ў, -ры́ву, мн. -ры́вы, -ры́ваў, м.

1. гл. абарваць¹, абарвацца.

2. Месца, дзе што-н. абарвана.

А. лініі.

3. Круты схіл, адкос берага ракі.

Скочыць з абрыву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

jump ship

ско́чыць з карабля́, уцячы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

саско́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак.

1. Скочыць, скачком спусціцца ўніз.

С. з каня.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Не ўтрымаўшыся на чым-н., зваліцца, скінуцца.

Дзверы саскочылі з завесаў.

|| незак. саска́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tortoise [ˈtɔ:təs] n. чарапа́ха;

a giant tortoise гіга́нцкая чарапа́ха

♦

set the hare to catch the tortoise ≅ ско́чыць вышэ́й галавы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прымеркава́цца, ‑мяркуюся, ‑мяркуешся, ‑мяркуецца; зак.

Сабрацца, прымерыцца, падрыхтавацца што‑н. зрабіць, улічыўшы абставіны. Прымеркавацца перайсці дарогу. Толькі я прымеркаваўся скочыць — мяне схапілі за руку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адско́ка ’адлегласць’ (Касп., Нас., Гарэц.). Гл. скок, скочыць. Семантычны пераход незвычайны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sus

м. скачок;

dać ~a — скокнуць, скочыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Скачы́ха ‘блыха’ (ТСБМ, Нар. словатв.). Да скакаць, скочыць з суф. ‑ых(а). Параўн. скакуха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

skoczyć

зак.

1. скокнуць, скочыць;

2. скокнуць; [хутка] збегаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)