2. Бязладны, хаатычны; бяссэнсны. А думкі, бесталковыя, дзікія думкі заварушыліся ў ім [у Васілю] скора-скора, як снег.Колас.[Дубовік] ішоў дадому з такім адчуваннем, нібы толькі закончыў нейкую бесталковую беганіну.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ско́ры ‘які адбываецца з вялікай хуткасцю; хуткі’ (ТСБМ, Некр. і Байк., ТС), ‘хуткі (у рабоце)’ (ЛА, 3), ‘хуткі, нецярплівы’ (Сл. ПЗБ), ско́ра ‘хутка, жвава’ (Варл.). Укр.ско́рий, рус.ско́рый, стараж.-рус.скоръ, польск.skory ‘скоры’, skoro ‘як толькі, амаль’, в.-луж.skerje, н.-луж.skóro ‘скора; амаль’, чэш.skorý ‘скоры’, skoro ‘амаль’, славац.skorý, серб.-харв.ско́ро ‘нядаўна’, славен.skóro, skȏraj ‘скора; амаль’, балг.ско́ра ‘скора, хутка’, макед.скоро ‘хутка; нядаўна; у хуткім часе; амаль’, ст.-слав.скоръ ‘хуткі, раптоўны; лёгкі’. Прасл.*skorъ, *skoro. Роднасныя літ.skėrỹs ‘саранча’, лат.šķir̃gata, šķirgālis ‘яшчарыца’, грэч.σκιρτάω ‘скачу’, ст.-ісл.skári ‘маладая чайка’, с.-н.-ням.scheren ‘спяшацца’. Гл. Покарны, 934; Фасмер, 3, 654 (там жа і літ-pa); Младэнаў, 585. Ад і.-е. кораня *sker‑ ‘рэзаць’ > ‘хуткі рух’; гл. БЕР, 6, 781–782. Сной₁ (574) выводзіць ад і.-е.*skoro‑ < *sker‑ і параўноўвае з ст.-ням.scerōn ‘разбэшчаны, нахабны’ і роднаснымі. Роднасць з ст.-в.-ням.rasc, ням.rasch, мяркуемая Махэкам₂ (547), па фанетычных прычынах адмаўляецца Шустарам-Шэўцам, 1295.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
prędko
хутка, скора, шпарка;
prędko! — хутка!; хутчэй!
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)