decease

[dɪˈsi:s]

1.

n.

сьмерць f.; скон -у m.

2.

v.i.

паме́рці, скана́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кончи́на ж., высок. смерць, род. сме́рці ж., скана́нне, -ння ср., скон, род. ско́ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

twilight [ˈtwaɪlaɪt] n.

1. пры́цемак, суто́нне; змярка́нне;

at twilight пры́цемкам, на змярка́нні

2. перы́яд заняпа́ду; кане́ц, скон, схіл;

in the twilight of life у канцы́ жыцця́;

the twilight of the Empire заняпа́д імпе́рыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Stérben

n -s кана́нне, паміра́нне, скон, смерць

es geht um Lében und ~ — гэ́та спра́ва жыцця́ і сме́рці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zmierzch, ~u

м.

1. змярканне; прыцемак;

2. перан. канец; скон; схіл;

u ~u życia — на схіле жыцця

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Скру́так 1 ‘звязка пачэсанага льну, лыка і г. д.’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сцяшк., Шатал., Сл. ПЗБ, Інстр. 3), ‘здор, скручаны рулонам’ (Сл. ПЗБ), скру́тка ‘скрутак’ (Сл. ПЗБ), скру́цень ‘скрутак лазовай кары’ (ТС), гіперкарэктнае скрю́тык ‘скрутак’ (Бяльк.). Да скруціць < круціць з суф. ‑ак; аналагічна ў іншых славянскіх мовах; параўн. укр. скру́ток, скру́тень, рус. скру́так ‘тс’.

Скру́так 2 ‘няшчасце’ ў выразе: каб на цябе скрутак (бяроз., КЭС), скрут ‘злом, скон’ (Барад.); параўн. у Янк. БФ.: на скрут галавы ‘небяспечна, бязглузда рабіць што-небудзь’. Да скруціць < круціць (гл.); таксама ўкр. скру́та ‘цяжкае становішча’, рус. дыял. скру́тно ‘цяжка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

death

[deӨ]

n.

1) сьмерць f., скон -у m.

2) кане́ц -ца́ m.; пагі́бель f.

•

- at death’s door

- be bored to death

- cause of death

- put to death

- to the death

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zejście

zejści|e

н.

1. спуск; сыход;

strome ~e — стромы спуск;

2. кніжн. скон; смерць;

akt ~а — пасведчанне аб смерці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зака́т м.

1. (солнца) за́хад со́нца;

они́ верну́лись домо́й на зака́те яны́ вярну́ліся дадо́му на за́хадзе со́нца;

2. перен. кане́ц, -нца́ м., скон, род. ско́ну м.; схіл, род. схі́лу м.; (гибель) пагі́бель, -лі ж.; (упадок) заняпа́д, -ду м.;

жизнь его́ бли́зится к зака́ту жыццё яго́ набліжа́ецца да канца́ (да ско́ну);

зака́т буржуа́зного стро́я скон буржуа́знага ла́ду;

◊

на зака́те дней на схі́ле дзён, на зыхо́дзе жыцця́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упа́дак м Verfáll m -(e)s; Níedergang m -(e)s, -gänge (скон, канец); Tíefstand m -(e)s (застой);

ве́сці да упа́дку чаго-н etw. zum Verfáll führen;

упа́дак сі́лы Kräfteverfall m, Schwäche f -, -n;

знахо́дзіцца ў ста́не упа́дку sich im Níedergang befínden*;

упа́дак ду́ху псіхал Mútlosigkeit f -, Depressión f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)