Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
скаку́ха, ‑і, ДМ ‑кусе, ж.
Разм.
1. Жан. да скакун (у 3, 4 знач.). Глянь на Рыту Наскакуху, Колькі спрыту, Колькі руху: Скок ды скок Цераз шнурок. А. Александровіч.
2. Танец або песня хуткага рытму. А потым прыйшоў баяніст, расцягнуў мяхі ды польку, такую нястрымную скакуху ўдарыў. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наўскапыта́, прысл.
Абл. Наўскач. [Зыгмусь:] — Я — хоп за павады! Конь спужаўся, а я — скок на яго ды наўскапыта ў лес! Толькі і бачылі мяне! Колас. Рысак наўскапыта памчаўся па роснай лугавіне. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
a leap in the dark
скок у няве́дамае; рызыко́ўнае прадпрые́мства
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
хоп, выкл. у знач. вык.
Ужываецца паводле знач. дзеясл. хапіць. [Зыгмусь:] — Я — хоп за павады! Конь спужаўся, а я — скок на яго ды наўскапыта ў лес! Колас. Выпусціць Косцік жабу на зямлю, а бусел хоп яе чырвонай дзюбай — і праглыне. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчур 1, ‑а́, м.
Невялікая птушка сямейства ўюрковых.
шчур 2, ‑а, м.
У славянскай міфалогіі — далёкі продак, роданачальнік. Жылі там шчуры і прашчуры нашы.
шчур 3, ‑а́, м.
Абл. Пацук. Стукнуў хтось — ён [Сымон] раптам скок! Прытуліўся ў кут, у цёмны, Дух стаіўшы, ні мур-мур! Скуль жа стук той патаёмны? Ці прабег дзе проста шчур? Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
lunge
[lʌndʒ]
1.
n.
1) скок упе́рад, вы́пад -у m. (пры фэхтава́ньні)
2) уда́р -у m. (мячо́м, ша́бляй)
2.
v.i., v.t.
нане́сьці ўда́р, зрабі́ць вы́пад
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Трыгі́к-трыгі́к ‘скок-скок (на адной назе)’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Імітатыў, утвораны пры дапамозе гукапераймальнага суфікса ‑ік, параўн. татаргік-татаргік (гл.), з перастаноўкай гукаў тыргікаць ‘кульгаць, ісці накульгваючы’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
leap
[li:p]
1.
n.
1) скок, падско́к -у m.
2) далёкасьць ско́ку
2.
v.i. leaped or leapt [li:pt, lept]
1) скака́ць, падско́кваць
2) мо́цна бі́цца (пра сэ́рца)
3.
v.t.
пераско́кваць
•
- a leap in the dark
- by leaps and bounds
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Адско́ка ’адлегласць’ (Касп., Нас., Гарэц.). Гл. скок, скочыць. Семантычны пераход незвычайны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)