склада́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да складальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вершатво́рац, ‑рца, м.

Уст. Складальнік вершаў; паэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біёграф, ‑а, м.

Складальнік чыёй‑н. біяграфіі. Біёграф Янкі Купалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

compiler [kəmˈpaɪlə] n.

1. склада́льнік, уклада́льнік

2. comput. кампіля́тар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рыфмаплёт, ‑а, М ‑плёце, м.

Разм. зневаж. Дрэнны складальнік вершаў; рыфмач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

drafter

[ˈdræftər]

n.

склада́льнік прае́ктаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кампазі́тар

(лац. compositor = складальнік)

аўтар музычных твораў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ка́зачнік, ‑а, м.

Складальнік або расказчык казак (у 1 знач.). У народных казачнікаў і апавядальнікаў Я. Колас вучыўся вобразнасці і выразнасці мовы. Пшыркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біёграф

(ад бія- + -граф)

складальнік чыёй-н. біяграфіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Téxter

m -s, - склада́льнік (рэкла́мных) тэ́кстаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)