ско́бка гл. скаба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

clamp​1 [klæmp] n.

1. скаба́

2. заціска́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кля́мар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сагнутая пад вуглом жалезная скаба для змацавання драўляных частак пабудовы.

Узяць у клямары сцяну.

|| прым. кля́марны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

1. Тое, што і скаба; невялікая скаба. Змацаваць скобкамі.

2. Тып прычоскі, пры якой валасы падстрыгаюцца па прамой лініі па лбе і патыліцы. Унь яны стаяць. Яраш са скобкай валасоў і жалезным бранзалетам, Юллян Раткевіч глядзіць на Шайку і, здаецца, здагадваецца, што нешта адбылося. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́бка ж памянш гл скаба

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

szponga

ж. скаба, скабка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ско́ба ‘дручок, палка (у плоце)’ (Сцяшк. Сл.). Відаць, да ска́ба (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

clip​1 [klɪp] n.

1. заціска́чка, сашчэ́пка;

a paper clip канцыля́рская сашчэ́пка

2. tech. скаба́; заціскны́я кле́шчы; абцугі́

3. кліпс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Schélleisen

n -s, - тэх. або́йма; скаба́; кля́мар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zwora

ж.

1. скаба;

2. эл. якар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)