Скару́бак ‘скарынка, засохшы верх густога варыва’ (Сцяшк.), скарубо́к ‘прыгарка’ (паст., Сл. ПЗБ). Да скарупа (гл.) з дыялектным інтэрвакальным азванчэннем глухога зычнага.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)