све́тлый

1. све́тлы; (о лице — ещё) прасве́тлены; (о ночи — ещё) відны́;

све́тлая ко́мната све́тлы пако́й;

све́тлое стекло́ све́тлае шкло;

све́тлый костю́м све́тлы касцю́м;

све́тлый шрифт све́тлы шрыфт;

све́тлое лицо́ прасве́тлены (све́тлы) твар;

све́тлая ночь відна́я ноч;

2. перен. (отчётливый, ясный) я́сны, све́тлы;

све́тлый взгляд я́сны (све́тлы) по́зірк;

3. перен. све́тлы;

све́тлое воспомина́ние све́тлы ўспамі́н;

◊

све́тлая ли́чность све́тлая асо́ба;

све́тлой па́мяти (об умершем) све́тлай па́мяці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

све́тлы в разн. знач. све́тлый;

~лыя пала́цы — све́тлые дворцы́;

~лая вада́ — све́тлая вода́;

~лыя во́чы — све́тлые глаза́;

~лыя ду́мкі — перен. све́тлые мы́сли;

~лая асо́ба — перен. све́тлая ли́чность;

~лая галава́ — перен. све́тлая голова́;

○ с. шрыфт — тип. све́тлый шрифт;

◊ ~лай па́мяці — све́тлой па́мяти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

супрацьззя́нне, ‑я, н.

Спец. Невялікая светлая пляма, якая з’яўляецца ноччу на небе ў пункце, супрацьлеглым сонцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзе́я, -і, мн. -і, -дзе́й, ж.

1. Чаканне чаго-н. добрага, упэўненасць у ажыццяўленні чаго-н.

Светлая н.

Страціць надзею.

2. Той, або тое, на каго, на што можна спадзявацца, апірацца.

Сын — уся мая н.

◊

Падаваць надзеі — выяўляць якія-н. задаткі, праяўляць здольнасці да чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бле́кла-све́тлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бле́кла-све́тлы бле́кла-све́тлая бле́кла-све́тлае бле́кла-све́тлыя
Р. бле́кла-све́тлага бле́кла-све́тлай
бле́кла-све́тлае		 бле́кла-све́тлага бле́кла-све́тлых
Д. бле́кла-све́тламу бле́кла-све́тлай бле́кла-све́тламу бле́кла-све́тлым
В. бле́кла-све́тлы (неадуш.)
бле́кла-све́тлага (адуш.)		 бле́кла-све́тлую бле́кла-све́тлае бле́кла-све́тлыя (неадуш.)
бле́кла-све́тлых (адуш.)
Т. бле́кла-све́тлым бле́кла-све́тлай
бле́кла-све́тлаю		 бле́кла-све́тлым бле́кла-све́тлымі
М. бле́кла-све́тлым бле́кла-све́тлай бле́кла-све́тлым бле́кла-све́тлых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́пельна-све́тлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́пельна-све́тлы по́пельна-све́тлая по́пельна-све́тлае по́пельна-све́тлыя
Р. по́пельна-све́тлага по́пельна-све́тлай
по́пельна-све́тлае		 по́пельна-све́тлага по́пельна-све́тлых
Д. по́пельна-све́тламу по́пельна-све́тлай по́пельна-све́тламу по́пельна-све́тлым
В. по́пельна-све́тлы (неадуш.)
по́пельна-све́тлага (адуш.)		 по́пельна-све́тлую по́пельна-све́тлае по́пельна-све́тлыя (неадуш.)
по́пельна-све́тлых (адуш.)
Т. по́пельна-све́тлым по́пельна-све́тлай
по́пельна-све́тлаю		 по́пельна-све́тлым по́пельна-све́тлымі
М. по́пельна-све́тлым по́пельна-све́тлай по́пельна-све́тлым по́пельна-све́тлых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

проціззя́нне, ‑я, н.

Спец. Невялікая светлая пляма авальнай формы, якая з’яўляецца ноччу на небе ў месцы, дыяметральна процілеглым сонцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэразём, ‑у, м.

Светлая глеба пустынных ці пустынна-стэпавых раёнаў, бедная перагноем, з вялікай колькасцю солей, урадлівасць якой дасягаецца толькі шляхам арашэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клейафа́н

(ад гр. kleos = слова + phanos = светлы)

мінерал класа сульфідаў, светлая або бясколерная разнавіднасць сфалерыту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прасве́т, -у, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Светлая паласа або слабы прамень у неасветленай прасторы.

П. у воблаках.

Жыццё без прасвету (перан.: без надзеі на паляпшэнне).

2. Шырыня аконнага ці дзвярнога праёму (спец.).

3. На пагонах: каляровая падоўжная палоска.

Пагоны з двума прасветамі.

|| прым. прасве́тны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)