сорва́ться в разн. знач. сарва́цца;

◊

как с це́пи сорва́лся як з ланцуга́ сарва́ўся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

entschlüpfen

vi (s) вы́слізнуць, вы́рвацца; сарва́цца (пра словы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

take off

а) узьня́цца, узьляце́ць (пра самалёт)

б) informal ху́тка вы́йсьці; пайсьці́; уцячы́, сарва́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wypsnąć się

зак.

1. сарвацца з языка; вырвацца;

2. выслізнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пазрыва́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

1. Сарвацца, парваўшы прывязь — пра ўсіх, многіх. Пазрываліся сабакі з ланцугоў.

2. Пападаць уніз, не ўтрымаўшыся на чым‑н. — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. З гары пазрывалася каменне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрыва́цца несов.

1. в разн. знач. срыва́ться; см. сарва́цца;

2. страд. срыва́ться; сдёргиваться; сноси́ться; вымеща́ться; надрыва́ться; см. зрыва́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нервава́цца, нервуюся, нервуешся, нервуецца; незак.

Быць ва ўзбуджаным, нервовым стане; хвалявацца, злавацца. Бабейка нерваваўся — сківіцы ў яго ўздрыгвалі, з вуснаў вось-вось павінны былі сарвацца словы. Хадкевіч. Немцы нерваваліся, лезлі з ходу да рэчкі, насыпалі ўзлессе мінамі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрыў, зрыву, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрываць ​1 — сарваць і зрывацца — сарвацца.

2. Няўдача ў чым‑н., правал у якой‑н. справе. Асобныя зрывы ў творчасці беларускіх навелістаў вульгарызатарская крытыка 30‑х гадоў надта перавялічвала. Пшыркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скале́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Атрымаць цяжкае калецтва; знявечыць сябе. Кірэйка як скокнуў на дол, дык і скалечыўся. Марціновіч. У лепшым выпадку можна сарвацца і запэцкацца ў гразь, а то можна ўпасці ў яму.. і скалечыцца. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zeskoczyć

zeskoczy|ć

зак.

1. саскочыць;

2. сарвацца;

łańcuch ~ł — ланцуг сарваўся

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)