Verbum

жыццялю́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто любіць жыццё.

Гэта быў сапраўдны ж.

аўтэнты́чны, -ая, -ае (кніжн.).

Які адпавядае арыгіналу, правільны, сапраўдны.

А. тэкст.

|| наз. аўтэнты́чнасць, -і, ж.

непадро́блены, -ая, -ае.

1. Сапраўдны.

Н. дакумент.

2. Шчыры, непрытворны; натуральны.

Непадробленая радасць.

|| наз. непадро́бленасць, -і, ж.

сапса́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Драпежная птушка сямейства сакаліных, сапраўдны сокал.

Паляванне з сапсанам.

Развядзенне сапсанаў у вальерах.

пэ́цкаль, -я, мн. -і, -яў, м. (разм.).

Той, хто пэцкае, дрэнна робіць што-н.

Ты сапраўдны мастак ці п.?

факт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Нявыдуманы, сапраўдны выпадак, падзея, тое, што адбылося на самай справе.

Сапраўдны ф.

Паведаміць факты.

Паставіць перад фактам каго-н. (перан.: становішча, калі ўжо нічога нельга змяніць).

2. часц. сцвярдж. Ужыв. са знач. так, сапраўды, бясспрэчна (разм.).

Няўжо ўсе сабраліся? — Ф.!