arbitralnie

самаўпраўна, самавольна; безапеляцыйна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

самаўхілі́цца, ‑хілюся, ‑хілішся, ‑хіліцца; зак.

Самавольна ўхіліцца ад выканання сваіх абавязкаў, сваёй справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

squat​1 [skwɒt] n.

1. сядзе́нне на ку́кішках

2. буды́нак, заня́ты самаво́льна; самаво́льнае засяле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

éigenmächtig

a самаво́льны

~ hándeln — дзе́йнічаць самаво́льна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pirate​2 [ˈpaɪrət] v.

1. dated займа́цца піра́цтвам; гра́біць, рабава́ць

2. паруша́ць а́ўтарскае пра́ва; самаво́льна перавыдава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адсябя́ціна, ‑ы, ж.

Разм. неадабр. Свае ўласныя словы, устаўленыя ў чужы тэкст. // Учынкі, дзеянні, зробленыя самавольна, наперакор існуючым указанням.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаво́льшчык, ‑а, м.

Разм. Самавольна. Самавольшчыкі псуюць і пішчаць лес, сякуць яго абы-як, без разбору. Раз у год, перад святам, асабліва пакутуе ельнік. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысво́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак.

1. каго-што. Завалодаць, самавольна ўзяць у сваю ўласнасць, выдаць за сваё.

П. знойдзенае.

П. чужыя ідэі.

2. што і каму-чаму. Даць (якое-н. званне), назваць якім-н. чынам.

П. званне прафесара. П. плошчы імя Тадэвуша Касцюшкі.

|| незак. прысво́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прысвае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаўпраўна, самапраўна, самавольна

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

сква́тэр, ‑а, м.

1. Гіст. Каланіст, які самавольна займаў свабодны неапрацаваны ўчастак зямлі ў перыяд пачатковай каланізацыі (у Амерыцы, Аўстраліі).

2. Жывёлавод у Аўстраліі, які арандуе для сваіх статкаў неапрацаваны ўчастак зямлі.

[Англ. squatter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)