сква́тэр, ‑а, м.

1. Гіст. Каланіст, які самавольна займаў свабодны неапрацаваны ўчастак зямлі ў перыяд пачатковай каланізацыі (у Амерыцы, Аўстраліі).

2. Жывёлавод у Аўстраліі, які арандуе для сваіх статкаў неапрацаваны ўчастак зямлі.

[Англ. squatter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)