самаво́льна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
самаво́льна самаво́льней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самаво́льна нареч. самово́льно; своево́льно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаво́льнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Паступаць самавольна.

|| наз. самаво́льнічанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самово́льно нареч. самаво́льна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

произво́льно нареч.

1. адво́льна;

2. адво́льна, самаво́льна;

3. самаво́льна; см. произво́льный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаўхілі́цца, -хілю́ся, -хі́лішся, -хі́ліцца; зак., ад чаго.

Самавольна ўхіліцца ад выканання сваіх абавязкаў, сваёй справы.

|| незак. самаўхіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. самаўхіле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

samowolnie

самавольна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адво́льны -ая, -ае.

1. Нічым не абмежаваны, вольны.

Адвольныя рухі.

2. Які праводзіцца самавольна.

Адвольнае рашэнне.

3. Бяздоказны, непераканаўчы, беспадстаўны.

Адвольнае тлумачэнне.

|| наз. адво́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаво́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да самавольна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

своево́льно нареч.

1. сваво́льна, сваяво́льна;

2. самаво́льна; см. своево́льный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)