цёхкат, ‑у, М ‑наце, м.

Разм. Цёхканне. Сонейка праз цёхкат салаўіны Выплыла, капаецца ў расе. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trill​1 [trɪl] n.

1. трэль; trills f a nightingale салаўі́ны по́шчак

2. ling. гук-вібра́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

słowiczy

słowicz|y

салаўіны;

głos ~y — салаўіны голас;

trele ~e — пошчак; салаўіныя трэлі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

по́шчак м. Triller m -s, -;

салаўі́ны по́шчак Náchtigallenschlag m -(e)s, -schläge, Gesáng der Náchtigall

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пры́свіст, -ту м., в разн. знач. при́свист;

салаўі́ны п. — соловьи́ный при́свист;

гавары́ць з ~там — говори́ть с при́свистом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́шчак, ‑у, м.

1. Пералівісты дрыжачы гук; трэль. Спачатку чуўся салаўіны пошчак, на балоце адзываўся драч, у кустах цвіркала берасцянка. С. Александровіч.

2. Водгук, рэха. Аўтамат засакатаў, разносячы пошчак па лесе. Якімовіч. Недзе ў гушчарніку зазваніў дзяцел, і пошчак пайшоў па лесе. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цо́кат, ‑у, М ‑каце, м.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. цокаць ​1, а таксама гукі гэтага дзеяння. А на палянах — там, дзе бор, Пад салаўіны свіст і цокат Ад вечара да позніх зор Зямля і ноч ляжыць упокат. Матэвушаў. Далёка плыве чоткі цокат капыт. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trel, ~u

м. трэль, пошчак (салаўя);

~e skowronka — трэлі жаўрука;

słowiczy trel — салаўіны пошчак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

свіст, -у, М -сце, м.

1. Рэзкі, высокі гук, які ўтвараецца моцным выдыханнем паветра праз сціснутыя губы ці зубы, а таксама пры дапамозе свістка ці іншага прыстасавання.

Ад свісту паліцэйскага спынілася машына.

2. Рэзкі, высокі гук, які ўтвараецца парай, паветрам, што вырываецца з сілай праз вузкую адтуліну.

С. паравоза.

3. Голас некаторых птушак і жывёл такога тэмбру і вышыні.

Салаўіны с.

4. Гук, які ўтварае прадмет пры хуткім рассяканні паветра.

С. куль.

○

Мастацкі свіст — высвістванне мелодыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імітава́ць

(польск. imitować, ад лац. imitari)

1) па-майстэрску пераймаць каго-н., што-н. (напр. і. салаўіны спеў);

2) падрабляць што-н. пад што-н. (напр. і. пад арэх);

3) паўтараць музычны матыў у другім голасе на інтэрвал вышэй або ніжэй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)