Verbum

анлайнавы слоўнік

рэ́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адло́жысты, -ая, -ае.

Пакаты, адхонны, не круты.

А. бераг рэчкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хмызня́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

Кусты, зараснік.

Каля рэчкі быў густы х.

|| прым. хмызняко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́ўпіцца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -піцца; незак.

Збірацца дзе-н. вялікай групай, утвараць натоўп.

Каля рэчкі тоўпіліся людзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГАЛУБЕ́ЙКА,

адна з назваў рэчкі Галбіца.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГАЛЬША́НКА,

адна з назваў рэчкі Альшанка.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

так-ся́к, прысл. (разм.).

1. Нейкім чынам, з пэўнымі намаганнямі.

Т. перабраліся на другі бераг рэчкі.

2. у знач. вык. Абыяк; без асаблівага жадання.

На работу т., а на ежу мастак (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забало́ціцца сов. заболо́титься;

~ціўся бе́раг рэ́чкі — заболо́тился бе́рег реки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіума́ры

(іт. fiumara)

невялікія рэчкі ў краінах Міжземнамор’я, якія ўлетку перасыхаюць, а ў перыяд зімовых дажджоў робяцца паўнаводнымі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Стрэ́м’е ‘незамёрзлае месца на ледзяной паверхні рэчкі’ (ПСл). Гл. страміна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)