Рэ́чкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Рэ́чкі
Р. Рэ́чак
Рэ́чкаў
Д. Рэ́чкам
В. Рэ́чкі
Т. Рэ́чкамі
М. Рэ́чках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Рэчкі

т. 14, с. 37

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэ́чкі Месца, дзе ёсць рачулкі, ручайкі, крыніцы (Віл.).

□ ур. Рэчкі (луг, дзе былі рачулкі) каля в. Засце́нкі Віл.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

рэ́чкі́ Малыя азёрцы на балоце (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

рэ́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэ́чка рэ́чкі
Р. рэ́чкі рэ́чак
Д. рэ́чцы рэ́чкам
В. рэ́чку рэ́чкі
Т. рэ́чкай
рэ́чкаю		 рэ́чкамі
М. рэ́чцы рэ́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адло́жысты, -ая, -ае.

Пакаты, адхонны, не круты.

А. бераг рэчкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хмызня́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

Кусты, зараснік.

Каля рэчкі быў густы х.

|| прым. хмызняко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́ўпіцца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -піцца; незак.

Збірацца дзе-н. вялікай групай, утвараць натоўп.

Каля рэчкі тоўпіліся людзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГАЛУБЕ́ЙКА,

адна з назваў рэчкі Галбіца.

т. 4, с. 471

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГАЛЬША́НКА,

адна з назваў рэчкі Альшанка.

т. 5, с. 5

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)