ры́біна

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ры́біна ры́біны
Р. ры́біны ры́бін
Д. ры́біне ры́бінам
В. ры́біну ры́бін
Т. ры́бінай
ры́бінаю		 ры́бінамі
М. ры́біне ры́бінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ры́бий прям., перен. ры́бін;

ры́бий жир ры́бін тлушч;

ры́бьи глаза́ ры́біны во́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тлушч, -у, мн. -ы, -аў, м.

Нерастваральнае ў вадзе масляністае рэчыва, якое ўтрымліваецца ў жывёльных і раслінных тканках.

Растапіць т.

Рыбін т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rybi

рыбін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тлушч (род. тлу́шчу) м. жир;

○ ры́бін т. — ры́бий жир

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тлушч, ‑у, м.

Нерастваральнае ў вадзе масляністае рэчыва, якое ўтрымліваецца ў жывёльных і раслінных тканках. Рыбін тлушч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тран ’рыбін тлушч’ (Яруш.; ашм., паст., Сл. ПЗБ). З польск. tran ’рыбін, кітовы, цюленевы тлушч’, якое з ням. Tran ’рыбін тлушч’ — скарочанага Fischtran, у якім ‑tran < с.-н.-ням. trān ’кропля’, нова-в.-ням. Träne ’сляза’ (Голуб-Ліер, 486; ЕСУМ, 5, 618).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Lébertran

m -s ры́бін тлушч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tran, ~u

м. рыбін тлушч; ворвань

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

karuk, ~u

м. тэх. рыбін клей

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)