румя́на румя́ны, -мя́н ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

румя́ный румя́ны; (о небе — ещё) чырво́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rubicund [ˈru:bɪkənd] adj. lit. румя́ны (пра твар);

She has rubicund complexion. У яе румяны твар.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rumiany

румяны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

blusher [ˈblʌʃə] n. румя́ны (касметычная фарба для твару)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rosy [ˈrəʊzi] adj.

1. ружо́вы; румя́ны;

rosy cheeks румя́ныя шчо́кі

2. ра́дасны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rótwangig

a чырванашчо́кі, румя́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

jasnoczerwony

пунсовы; румяны; ярка-чырвоны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rótbackig, rótbäckig

a чырванашчо́кі; румя́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Румя́нец ’ружовы ці ярка-чырвоны колер твару’, ’ружовая ці ярка-чырвоная афарбоўка неба пры ўзыходзе сонца’ (ТСБМ). Да румяны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)