Verbum

анлайнавы слоўнік

ру́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ле́ва,

У выразе: лева руля — каманда, якая падаецца для павароту руля ўлева.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штуртро́с, ‑а, м.

Спец. Ланцуг або трос на судне, які ідзе ад штурвала да руля і служыць для павароту руля.

[Гал. stuurtros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мацава́нне ср., в разн. знач. крепле́ние;

м. руля́ — крепле́ние руля́;

м. для лы́жаў — крепле́ние для лыж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

adrift [əˈdrɪft] adj., adv. які́ плыве без руля́ і ве́тразяў; па во́лі хваль (таксама перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ува́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць паруснага судна паварочвацца супраць ветру незалежна ад павароту руля. Увальнасць судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Прыстасаванне для кіравання рухам судна, самалёта, аўтамабіля.

Р. аўтамабіля.

Паветраны р. (у лятальнага апарата). Сядзець, стаяць за рулём.

Стаяць каля руля (таксама перан.: кіраваць; кніжн.).

|| прым. рулявы́, -а́я, -о́е.

Рулявое кола.

Рулявое кіраванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руль (род. руля́) м., прям., перен. руль;

◊ руль кірава́ння — бразды́ правле́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lufa

ж. дула, ствол; руля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыадчыні́цца, ‑чыніцца; зак.

Адчыніцца трохі, не да канца. Тут .. [бацька] убачыў, што дзверы прыадчыніліся і ў шчыліну выглянула вінтовачная руля. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)