укі́снуць, ‑не; пр. укіс, ‑ла; зак.

Стаць кіслым, набыць неабходную кіслату. Укісла рошчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкі́снуць, ‑не; пр. падкіс, ‑кісла і ‑кіснуў, ‑кіснула; зак.

Разм. Нямнога, злёгку закіснуць. Падкісла рошчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перастая́цца сов., разг. перестоя́ть, перестоя́ться;

ро́шчына ~тая́лася — опа́ра перестоя́ла (перестоя́лась)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

опа́ра ро́шчына, -ны ж.;

поста́вить опа́ра расчыні́ць (хлеб, бліны́, це́ста);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozczyn, ~u

м. рошчына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Sáuerteig

m -s ро́шчына, заква́ска

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рышчы́ны ’размоклыя хлебныя крошкі ў квасе’, (Цых.). Ад рашчы́на, ро́шчына (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пры́шчыцца, ‑чыцца; незак.

Абл. Пячыся, пражыцца. Рошчына Падышла ў дзяжы — Дзяжа ацалела на ўзлеску. Хутка прышчыліся праснакі: З пажарышча толькі патэльня. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́га, -і, ДМ бра́зе, ж.

1. Рошчына з соладу, мукі і бульбы, з якой гоняць спірт.

2. Адыходы пасля такой перагонкі ў выглядзе асадку.

3. Пітво дамашняга вырабу з хмелем і цукрам.

Не столькі той брагі, колькі звягі (прымаўка).

|| ласк. бра́жка, -і, ДМ -жцы (да 3 знач.).

|| прым. бра́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заква́ска

1. заква́ска, -кі ж.; (для хлеба) ро́шчына, -ны ж.;

2. перен. заква́ска, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)