Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wymioty
мн. (і)рвота, ваніты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вані́ты, -таў ед.нет, разг.рво́таж., блево́та ж., блево́тина ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
sick1[sɪk]n.
1. the sick хво́рыя;
heal the sick лячы́ць хво́рых
2.infml пры́ступ вані́таў, рво́та
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Во́міт ’рвота’ (Нас.). Запазычанне з польск.womit ’тс’, якое з лац.vomitio ’рваць’ (Кюне, Poln., 115). Гл. ваміт.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
torsje
torsj|e
мн.рвота; ваніты;
dostać ~i — званітаваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
*Вамі́т, воміт ’рвота, ваніты’ (КЭС). З польск.womit ’тс’ < лац.vomitio ’тс’ (Кюнэ, Poln., 115; Брукнер, 630). Пераход м > н у ванітаваць (гл.) Кюнэ тлумачыць народна-этымалагічным збліжэннем (з *ваняць?). Гл. Рудніцкі, 1, 475.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ванітава́ць ’рваць’ (БРС, Інстр. II, Федар., 1, Янк. БП, Шн., 2, КТС). З польск.wonitować < womitować ’тс’, якое ад лац.vomere (Брукнер, 630). Параўн. літ.vémti ’ванітаваць, рваць’, лат.vēmiens ’рвота, ваніты’. Гл. ваміт.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ні́ты, нітава́нне ’рвота, ваніты’ (Нас., Гарэц.). Ад ваніты, ванітаванне (гл. ванітаваць) шляхам адсячэння пачатковага в, успрынятага як незаканамерная пратэза, пасля адпадзення пачатковага а па мадэлі, спецыфічнай для гаворак усходу Беларусі, параўн. граном < аграном і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́бмег ’расліна, Conium maculatum’, балігалоў плямісты’; ’блёкат’ (БРС), вобмегам (выйсці) ’бокам’ (Жд., 1). Рус.о́мег ’то’, о́мяк ’цыкута’, укр.о́мег, ц.-слав.омѣгъ ’ядавітая расліна, Lupicida’, польск.omieg, ст.-польск.omięg, omiażdżyła się owca ’аўца атруцілася цыкутай’, чэш.oměj, voměj, omih ’Aconitum’, славац.omich, omega, omeda ’тс’, славен.omej ’тс’. Прасл.*oměgъ звязана чаргаваннем з мігаць таму, што гэтыя (ядавітыя) расліны маюць адурманьваючае дзеянне (Мацэнаўэр, LF, 11, 352; Брукнер, 379). Назалізацыя ў польск. другасная насуперак Міклашычу (221). Гіпотэза Мяркулавай (ЭИРЯ, 3, 18–19), якая звязвае слав.oměgъ з лац.vomica ’рвотны’ і мяркуе, што гэта запазычанне з лац.vomitus ’рвота’ бел. і польск. мовамі, малаверагодная з фанетычнага пункту погляду і ў адносінах канкрэтнай гісторыі запазычанага слова (напр., польск.womitować, womitowy і бел.ваніты, воміт ’рвота’ не перацярпелі ніякіх змяненняў; б у бел. слове — вынік замены о‑ на об‑ пад уплывам народнай этымалогіі ў выніку ўспрымання о‑ як прыстаўкі. Параўн. омег і амежнік. Гл. таксама Фасмер, 3, 138; Махэк₂, 414.