рво́та гл. ірвота.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рво́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рво́та
Р. рво́ты
Д. рво́це
В. рво́ту
Т. рво́тай
рво́таю
М. рво́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рво́та ж. рво́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рво́та ж. ірво́та, -ты ж., (после гласных) рво́та, -ты ж., вані́ты, -таў ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рво́та, ‑ы, ДМ ‑рвоце, ж.

Мімавольнае вывяржэнне змесціва страўніка праз рот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ірво́та і (пасля галосных) рво́та, -ы, ДМ (і)рво́це, ж.

Адвольнае вывяржэнне змесціва страўніка цераз рот, а таксама тое, што вывергнута такім чынам.

|| прым. ірво́тны і (пасля галосных) рво́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ірво́та ж. рво́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ванітава́нне ср. рво́та ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вані́ты, -таў ед. нет, разг. рво́та ж., блево́та ж., блево́тина ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́міт ’рвота’ (Нас.). Запазычанне з польск. womit ’тс’, якое з лац. vomitio ’рваць’ (Кюне, Poln., 115). Гл. ваміт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)