терза́ться

1. (страдать) му́чыцца, паку́таваць;

2. страд. раздзіра́цца, рва́цца; му́чыцца; кро́іцца; см. терза́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

szarpać się

незак. рвацца, вырывацца, адбівацца; тузацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пашамата́ць, драг. пошымытитэ ’пазакідваць’ (Нар. лекс.). З польск. szamotać się кідацца, рвацца, біцца’, якое з прэфарманта ше‑ (sze‑) і Змятаць (< прасл. metati ’кідаць’. Гл. яшчэ Брукнер, 540.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pruć się

незак.

1. пароцца;

2. рвацца, разлазіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выбухаць, рвацца, узрывацца

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

zerréißen

*

1.

vt раздзіра́ць

2.

vi (s) (па)рва́цца, разарва́цца; знасі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мі́талем, мі́талям, мы́талям, мі́тэлем, мі́целлем ’хутка, у момант, мігам, што ёсць сілы’ (Бяльк., ТС, слонім., Жыв. сл.; жытк., Жыв.; рэч., нараўл., Мат. Гом.; Ян.), драг. му́тылём лізтэ (пра адзенне) ’хутка, ушчэнт рвацца, зношвацца’ (Лучыц-Федарэц). Балтызм. Параўн. mituliuoti ’здыхаць’, ’знікаць’, nu‑mituliuoti ’знікнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дёргаться

1. ту́зацца; калаці́цца, крыві́цца, ку́рчыцца; то́ргацца; (передёргиваться) паце́пвацца, перасмы́квацца;

2. страд. рва́цца, вырыва́цца, ску́бціся; см. дёргать​ 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рва́ться несов.

1. в разн. знач. ірва́цца, (после гласных) рва́цца;

верёвка рвётся вяро́ўка рве́цца;

отноше́ния рву́тся адно́сіны рву́цца;

рва́ться в бой ірва́цца ў бой;

рва́ться с цепи́ рва́цца з ланцуга́;

рву́тся снаря́ды рву́цца снара́ды;

2. (о ткани, бумаге и т. п.) дра́цца, дзе́рціся;

оде́жда у дете́й бы́стро рвётся адзе́жа ў дзяце́й ху́тка дзярэ́цца;

3. страд. ірва́цца, рва́цца; дра́цца, дзе́рціся; см. рвать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

schléißen

*

1.

vt

1) кало́ць (лучыну); дзе́рці (лыка)

2) абшчы́пваць, абску́бваць (пер’е, валасы)

2.

vi (s) зно́швацца, рва́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)