раўні́вец, ‑ніўца, м.

Разм. Раўнівы чалавек. І разумею я раўніўца, Што ўспыхваў, нібыта агонь, З-за ўсмешкі юнай чараўніцы, Што бліскала не для яго. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zazdrosny

1. раўнівы;

zazdrosny mąż — раўнівы муж;

być ~m o kogo — раўнаваць каго;

2. зайздросны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jealous [ˈdʒeləs] adj.

1. раўні́вы;

a jealous husband/wife раўні́вы муж/раўні́вая жо́нка

2. (of) зайздро́сны, зайздро́слівы;

She was jealous of his wealth. Яна зайздросціла яго багаццю.

3. клапатлі́вы, дба́йны, руплі́вы; пі́льны, які стара́нна аберага́е што-н.;

be jealous of one’s good reputation стара́нна аберага́ць сваю́ рэпута́цыю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

éifersüchtig

a раўні́вы

(auf A) ~ sein — раўнава́ць (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рэ́ўнасць ’пачуццё сумнення ў чыёй-небудзь вернасці’ (ТСБМ), рэ́ўносць ’рэўнасць, зайздрасць, цяга’ (ТС). Укр. ревнощі, ревність, рус. ревность, серб. і харв. ре́вно̑ст ’старанне’, балг. ревност ’рэўнасць’. Прасл. *rьvьnostь вытворнае ад *rьvьnь (БЕР, 6, 200). Гл. раўнівы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́ўна ’горка; слёзна’ (Сб. 1866, 191). Укр. ревно ’горка, жаласна’, польск. rzewnie ’тс’, чэш. ryvný, řevný ’тс’. Прасл. *revьnъ/*rьvьnъ < *ruti, *revǫ ’раўці, рыкаць’; магчымае развіццё семантыкі ’той, хто раве’ > ’той, хто выказвае эмоцыі’ > ’зайздросны; жаласны’ (Борысь, 534). Гл. яшчэ раўці, раўнівы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жарлі́вы ’абжорлівы’ (міёр., Нар. сл., 112). Польск. żarliwy ’палкі’, чэш. zárlivý, славац. žiarlivý, в.-луж. žarliwy ’раўнівы’. У бел. суадносіцца з жэрці, у той час як зах.-слав. формы суадносныя з жар. Нельга выключыць, што ў бел. запазычанае з больш шырокім значэннем ’палкі’ спецыялізавалася ў сэнсе ’палкі да ежы’, аднак магчыма і ўтварэнне на ўласнай глебе з прыметнікавым суфіксам ‑лів‑ або ‑ів‑ (ад жарля́ць ’жэрці’; гл. жарло́ 1).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jealous

[ˈdʒeləs]

adj.

1) раўні́вы

to be jealous of one’s wife — быць раўні́вым за жо́нку

2) зайздро́сны, зайздро́сьлівы, які́ зайздро́сьціць

He is jealous of John’s marks — Ён зайздро́сьціць Я́нкавым адзна́кам

3) пі́льны, стара́нны; руплі́вы (пра нагля́д)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rásend

1. a

1) раз’ю́шаны, шалёны

2) імклі́вы, шалёны (пра тэмп)

2. adv

1) шалёна, імклі́ва

2) разм. ве́льмі, на́дта;

er ist ~ éifersüchtig ён на́дта раўні́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)