Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ráspel
f -, -n
1) тэх.ра́шпіль
2) та́рка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Réibeisen
n -s, -
1) та́рка
2) тэх.ра́шпіль
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ша́бер, ‑а, м.
Спец. Рэжучы інструмент, які служыць для прыгонкі паверхняў металічных вырабаў, для выраўноўвання, ачысткі паверхні металу і для выскрабання рысункаў у літаграфскай і гравіравальнай справе. У руках жа ў Зябко сілы ставала: падхопіць, здаралася, рашпіль ці шабер — кіпіць работа.Мыслівец.
[Ням. Schaber.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тырпуга́, тэрпуха́ ‘мянташка’ (Сл. Брэс., Касп.), трапуга́ ‘тс’ (ДАБМ), тэрпу́ха, тэрпу́га, трыпу́га ‘тс’ (зах.-палес., ЛП); сюды ж тырпу́жыты ‘мянціць касу’ (там жа). Няясна; параўноўваюць з укр.карп.терпу́г, терпу́га ‘піла’, торпу́жити ‘церці, шліфаваць’, рус.терпу́г ‘напільнік, рашпіль’, дапускаюць запазычанне з цюркскіх моў, параўн. тур.törpü, азерб.төрпу, ст.-цюрк.törpüg ‘піла’, ‘напільнік, рашпіль’, törpi ‘абстругваць’ (Фасмер, 4, 49; ЕСУМ, 5, 558). Аднак абмежаваны арэал ужывання на захадзе ўсходнеславянскай тэрыторыі і пераважна аддзеяслоўнае паходжанне назваў рэаліі ставіць пад сумненне прынятую этымалогію, ва ўсякім разе, дапускае мажлівасць збліжэння з трапаць (гл.), польск.дыял.tyrpać ‘торгаць, біць, штурхаць’, укр.те́рти ‘церці’, параўн. терпу́га ‘апілкі’ (ЕСУМ, 5, 558), што вяртае да вядомай этымалогіі Міклашыча (353).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
rasp
[ræsp]1.
v.i.
1) скрыгата́ць, скры́гаць
2) хрыпе́ць, сіпе́ць
to rasp out a command — прахрыпе́ць кама́нду
2.
v.t.
1) дзе́яць на нэ́рвы, рэ́заць ву́ха
2) абдзіра́ць, саскрэ́бваць
3.
n.
1) скры́гат -у m., рыпу́чыя гу́кі
2) ра́шпіль -я m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)