ра́шпіль, -я, мн. -і, -яў, м.

Напільнік з буйна насечанымі зубчыкамі.

|| прым. ра́шпільны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́шпіль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ра́шпіль ра́шпілі
Р. ра́шпіля ра́шпіляў
Д. ра́шпілю ра́шпілям
В. ра́шпіль ра́шпілі
Т. ра́шпілем ра́шпілямі
М. ра́шпілі ра́шпілях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ра́шпіль м., тех. ра́шпиль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́шпіль, ‑я, м.

Напільнік з буйна насечанымі зубчыкамі.

[Ад ням. Raspel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́шпіль м тэх Ráspel f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ра́шпіль ’напільнік для дрэва’ (ТСБМ), ра́шпуль ’тс’ (ТС). Запазычанне з ням. Raspel магчыма праз польск. raszpel, raspel ’тс’, што ад ням. raspeln ’пілаваць, габляваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ра́шпиль техн. ра́шпіль, -ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rasp​1 [rɑ:sp] n.

1. ра́шпіль

2. скры́гат

3. скрыпу́чы/рыпу́чы гук

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

терпу́г стол. ра́шпіль, -ля м., напі́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

raszpla

ж. тэх. рашпіль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)