roztkliwiony

расчулены

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

moved

[mu:vd]

adj.

кра́нуты; расчу́лены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gerührt

a расчу́лены, усхвалява́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ура́жаны áufgeregt, errégt; bewégt (расчулены)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разжа́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разжаліць.

2. у знач. прым. Які паддаўся жалю, чуллівасці; расчулены. Разжалены бацька пашкадаваў сына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разне́женный

1. распе́шчаны, мног. параспе́шчваны;

2. расчу́лены; см. разне́жить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wzruszony

узрушаны; усхваляваны; расчулены; крануты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lyrical [ˈlɪrɪkl] adj.

1. ліры́чны

2. расчу́лены, захо́плены;

be lyrical оver/about smth. быць у захапле́нні; расчу́ліцца ад чаго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тро́нутый​II прич.

1. (растроганный) узру́шаны, узвару́шаны, крану́ты, расчу́лены;

2. (ненормальный, психически больной) разг. ненарма́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замілава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад замілаваць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў стане замілавання; расчулены. Сядзіць і курыць — ён [дрывасек] замілаваны, Спакойна ў лесе для яго душы. Кірэенка. // Які выражае замілаванне. Замілаваны погляд. // Поўны замілавання. — Якія мілыя дзеткі, — замілаваным голасам хваліла старая. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)