самасу́дны, ‑ая, ‑ае.

Які ўчыняецца самасудам. Самасудная расправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́таўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ката. // Жорсткі, зверскі. Катаўская расправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

masakra

ж. забіванне, вынішчэнне, расправа, крывавая лазня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

параху́нак, ‑нку, м.

Разм. Асабістыя прэтэнзіі, узаемная незадаволенасць; помста, расправа. — Мяркуем нават, што гэта правакацыя ідзе ад славутай глыбоцкай дэфензівы, у якой ёсць асабістыя парахункі з гэтымі хлопцамі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жо́рсткі, -ая, -ае.

1. Крайне суровы, бязлітасны, неміласэрны.

Ж. чалавек.

Жорсткая расправа.

2. Вельмі моцны па сіле праяўлення, які пераўзыходзіць звычайную меру, ступень.

Жорсткая барацьба.

Жорсткія баі.

3. перан. Строгі, такі, які не дапускае выключэнняў.

Ж. рэжым.

Жорсткія ўмовы.

4. Пра ваду, якая ўтрымлівае шмат кальцыевых і магніевых солей.

|| наз. жо́рсткасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Gewáltakt

m -(e)s, -e гвалт, распра́ва; (an D – з кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ху́ткі

1. ско́рый; бы́стрый;

х. бег — бы́стрый бег;

2. бы́стрый;

х. рост прамысло́васці — бы́стрый рост промы́шленности;

3. (по времени) ско́рый;

х. прые́зд — ско́рый прие́зд;

○ ~кая дапамо́га — ско́рая по́мощь;

◊ у ~кім ча́се — в ско́ром вре́мени;

~кая распра́ва — коро́ткая распра́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лінч

[англ. lynch = распраўляцца самасудам, ад C. Lynch = прозвішча амер. палкоўніка-расіста (1736—1796)]

самасуд, расправа без следства над неграмі і палітычнымі дзеячамі ў ЗША; суд Лінча.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фізі́чны в разн. знач. физи́ческий;

~ныя зако́ны — физи́ческие зако́ны;

~ная лабарато́рыя — физи́ческая лаборато́рия;

~ная хі́мія — физи́ческая хи́мия;

~ная культу́ра — физи́ческая культу́ра;

~ныя ўласці́васці цел — физи́ческие сво́йства тел;

~ная пра́ца — физи́ческий труд;

~ная геагра́фія — физи́ческая геогра́фия;

~ная распра́ва — физи́ческая распра́ва;

~ная асо́ба — юр. физи́ческое лицо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзі́кі, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца на першабытнай стадыі развіцця (пра людзей), не культываваны (пра расліны), не прыручаны (пра жывёл).

Дзікія плямёны.

Дзікая яблыня.

Дзікая качка.

2. Незаселены, неабжыты.

Д. кут.

3. Неўтаймаваны, шалёны.

У душы яго кіпеў д. гнеў.

4. Люты, зверскі, які пераходзіць межы нармальнага.

Д. крык.

Дзікая расправа.

Дзікае забойства.

5. перан. Нелюдзімы, які дзічыцца, пазбягае людзей.

6. Не звязаны ні з якімі арганізацыямі, які дзейнічае самастойна (разм.).

Дзікая арцель.

Д. пляж.

○

Дзікае мяса (разм.) — нарасць на ранах, якія доўга не зажываюць.

|| наз. дзі́касць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)