распра́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. распра́ва
Р. распра́вы
Д. распра́ве
В. распра́ву
Т. распра́вай
распра́ваю
М. распра́ве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распра́ва, -ы, ж.

Жорсткае прымяненне фізічнай сілы да каго-н. з мэтай пакарання, прымусу да чаго-н.

Кулачная р.

Учыніць расправу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распра́ва распра́ва, -вы ж.;

◊

коро́ткая распра́ва каро́ткая распра́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распра́ва ж. распра́ва;

◊ чыні́ць суд і ~ву — твори́ть суд и распра́ву;

каро́ткая (ху́ткая) р. — коро́ткая распра́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распра́ва, ‑ы, ж.

Жорсткае прымяненне сілы да каго‑н. з мэтай пакарання або прымусу. Расправу чыніць польскае начальства над тымі, хто браў панскае дабро ў маёнтках і сек панскі лес. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распра́ва ж. (gewálttätige) Ábrechnung f -, -en (з кім-н. mit D); Stráfe f -, -n; Gewáltakt m -(e)s, -e (з кім-н. mD); Repressáli¦en pl (gegen A);

крыва́вая распра́ва Blútgericht n -(e)s, Blútbad n -(e)s, Blúttat f -;

чыні́ць над кім-н. распра́ву mit j-m (blútig) ábrechnen; j-m den Prozéss máchen;

◊

у мяне́ з ім каро́ткая распра́ва ich mache mit ihm kúrzen Prozéss

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Верхняя расправа 3/46

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Народная расправа» (змоўніцкая арг-цыя) 7/419

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

бессу́дный уст. бяссу́дны;

бессу́дная распра́ва бяссу́дная распра́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самасу́д, -у, М -дзе, м.

Самачыннае пакаранне каго-н. без ведама ўлад і суда.

|| прым. самасу́дны, -ая, -ае.

Самасудная расправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)