расхіста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Раскалыхаць, разгушкаць.

Р. качэлі.

2. Хістаючы, зрабіць няўстойлівым.

Р. слуп.

3. перан. Разладзіць, падарваць.

Р. дысцыпліну.

|| незак. расхі́стваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расхі́стванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рас..., прыстаўка (гл. раз...).

Ужываецца замест «раз...» перад глухімі зычнымі, напрыклад: раскалыхаць, распакаваць, рассесціся, расхапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раззы́баць

‘раскалыхаць, разгайдаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раззы́баю раззы́баем
2-я ас. раззы́баеш раззы́баеце
3-я ас. раззы́бае раззы́баюць
Прошлы час
м. раззы́баў раззы́балі
ж. раззы́бала
н. раззы́бала
Загадны лад
2-я ас. раззы́бай раззы́байце
Дзеепрыслоўе
прош. час раззы́баўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

rozkołysać

зак. раскалыхаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozbujać

зак. раскалыхаць; разгайдаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozruszać

зак.

1. запусціць; прывесці ў рух;

2. разгайдаць; раскалыхаць; разварушыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Wánken

nach lángem Schwánken und ~ — пасля́ до́ўгіх хіста́нняў [вага́нняў]

etw. ins ~ bríngen* — расхіста́ць, раскалыха́ць што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

расхіста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Прымусіць хістацца; раскалыхаць. Калі чалавека, які званіў, забілі, званы доўга яшчэ гудзелі, так моцна ён расхістаў іх. Шамякін.

2. Хістаючы, зрабіць няўстойлівым, хісткім. Расхістаць слуп. □ Валока як-колечы спрабаваў расхістаць абломак [бетону], ля якога цадзіўся промень, штурхнуў яго ўгару і пацягнуў на сябе. Быкаў.

3. перан. Давесці да разладу, падарваць. Сялянскія паўстанні расхісталі феадальнапамешчыцкі лад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскача́ть сов.

1. (качели, маятник и т. п.) разгайда́ць, раскалыха́ць, разгу́шкаць;

2. (расшатать) расхіста́ць, раскалыва́ць, расківа́ць;

3. перен., разг. разварушы́ць;

его́ не раскача́ешь яго́ не развару́шыш;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прынале́гчы, ‑лягу, ‑ляжаш, ‑ляжа; зак.

Разм.

1. Націснуць, налегчы з вялікай сілай, энергіяй на што‑н., каб дасягнуць лепшага выніку працы. Данік павярнуў човен на рэчку, і я з усёй сілай прыналёг на вёслы. Краўчанка. Толькі Валока не выпускаў .. [немца], ямчэй прыналёг плячом. Быкаў.

2. перан. Пачаць працаваць, рабіць што‑н. больш старанна, энергічна. Пасля сустрэчы з настаўнікам Шурка прыналёг на рускую мову. Шыловіч. — Што першае ў нас — дык гэта клуб ... Сам ведаеш, што значыць раскалыхаць старых.. Але наш камсамол прыналёг — і гатова. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)