Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
románisch
aрама́нскі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Latin2[ˈlætɪn]adj.
1. лаці́нскі
2.рама́нскі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Romance
[roʊˈmæns]1.
n.
гру́па рама́нскіх мо́ваў
2.
adj.
рама́нскі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
romański
romańsk|i
раманскі;
architektura ~a — раманская архітэктура
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Romance[rəʊˈmæns]adj.рама́нскі;
Romance languages рама́нскія мо́вы;
Romance culture рама́нская культу́ра;
Spanish is a Romance language. Іспанская мова належыць да групы раманскіх моў.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
welsch
a
1) рама́нскі, францу́зскі, італьцнскі
die ~e Schweiz — францу́зская Швейца́рыя
2) заме́жны, замо́рскі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Roman
[ˈroʊmən]1.
adj.
1) ры́мскі
2) ры́мска-каталі́цкі
3) рама́нскі(стыль)
2.
n.
ры́млянін -а m., ры́млянка f.
the ancient Romans — старажы́тныя ры́мляне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Туне́ц ‘вялікая драпежная прамысловая рыба, Thunnus thynnus L.’ (ТСБМ), ‘рыба Thunnus vulgaris’ (Некр. і Байк.). Параўн. укр.ту́нець, туне́ць, рус.туне́ц, польск.tuńczyk, н.-луж.tunowa ryba, чэш.tuňak, славац.tuniak, славен.tún, túna, харв.tȕna, tûn, серб.ту̏њ, ту̀ња, макед.туна, туњ, балг.тон ‘тс’. Агульнаславянскае, запазычана праз ням.Thun(fisch), якое з італ.tonno < нар.-лац.thunnus, а апошняе са ст.-грэч.νύννος ‘тс’ < ст.-яўр.tannī́n ‘марская пачвара’ (Фасмер, 4, 121; Голуб-Ліер, 493; ЕСУМ, 5, 676). Сной₂ (791) услед за Фрыскам (1, 694) і Клюге₂₂ (729) ст.-грэч.νύννος выводзіць з нейкай старой міжземнаморскай мовы, магчыма, з фінікійскай, прыводзячы для параўнання ст.-яўр. (гл. вышэй) і араб.tinnīn ‘вялікая рыба’. Паводле Скока (3, 523), гэта далмацінска-раманскі рэлікт лац.thynnus, thunnus, які стаў балканскім італьянізмам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
БЕНУА́ Мікалай Лявонцьевіч
(13.7.1813, С.-Пецярбург — 23.12.1898),
рускі архітэктар. Скончыў Пецярбургскую АМ (1836), выкладаў у ёй (з 1857 праф.). Дабудоўваў буйныя ансамблі, у т. л. Пецяргоф (цяпер Петрадварэц, 1848—59), па-майстэрску імітаваў розныя гіст. стылі — неаготыку (будынак пошты, 1850), неабарока (фрэйлінскія дамы, 1847—52, дом Апраксіна, 1858, усе ў Пецяргофе), рэтраспектыўна-рускі (цэрквы ў с. Лісіна-Корпус, 1858, Высокае, 1868, каля Пецяргофа), раманскі (каталіцкая царква Марыі ў Пецярбургу, 1857), тактоўна ўпісваў свае збудаванні ў арх. ансамблі ці паркавыя комплексы («Швейцарскі домік» у Кускове, 1870, Масква). Пабудаваў шэраг чыг. вакзалаў з выкарыстаннем новых метал. канструкцый.