губашлёп, ‑а, м.
Разм. груб. Пра чалавека з вялікімі адвіслымі губамі, якія перашкаджаюць яму выразна гаварыць. // Лаянк. Разява, разявака.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
салапя́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑пяцы, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. зневаж. Разява, неарганізаваны чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gamoń
м. разява, разявака
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
разява́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ва́цы, Т-ай (-аю), ж., мн. -і, -ва́к (разм.).
1. Той, хто бяздумна, рассеяна прыглядаецца да чаго-н.
Каля вітрыны збіраліся разявакі.
2. Тое, што і разява.
Згубіў грошы, р.!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рази́ня разг. разява́ка, -кі м. и ж., разя́ва м. и ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зева́ка разг. разява́ка, -кі м. и ж., разя́ва, -вы м. и ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раззя́ва прост., бран. разява́ка, -кі м. и ж., разя́ва, -вы м. и ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Раззе́ўрат (разьзеўрат) ’разява, разявака’ (Стан.), сюды ж разяўро́тны ’няўважлівы’ (Сцяшк. Сл.). Ад разявіць (гл.) і рот (гл.), параўн. Гл. ратазей, разява.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
oferma
ж. разм. разява, разявака, няздара, цяльпук, цюхцяй
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Разёпа ’разява’ (Бяльк., Др.-Падб.; асіп., рагач., Сл. ПЗБ), разе́па ’тс’ (Гарэц.), рус. дыял. разёпа ’разява’. Ад раз- і зяпа (гл.) з экспрэсіўнай менай галоснага.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)