раздира́ть несов., прям., перен. раздзіра́ць, разрыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

порыва́ть несов. парыва́ць; разрыва́ць;

порыва́ть отноше́ния с ке́м-л. парыва́ць (разрыва́ць) адно́сіны з кім-не́будзь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шматкава́ць

‘разрываць што-небудзь на кавалкі’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шматку́ю шматку́ем
2-я ас. шматку́еш шматку́еце
3-я ас. шматку́е шматку́юць
Прошлы час
м. шматкава́ў шматкава́лі
ж. шматкава́ла
н. шматкава́ла
Загадны лад
2-я ас. шматку́й шматку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шматку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

rip up

разрыва́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

раздёргивать несов., разг.

1. расскуба́ць; (разрывать) разрыва́ць;

2. (занавеску) расшмо́ргваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zerfétzen

vt разрыва́ць на кава́лкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

break with

парыва́ць, разрыва́ць з кім-чым (сябро́ўства), пасвары́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rozrywać

незак.

1. раздзіраць; разрываць;

2. забаўляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pruć

незак.

1. пароць;

2. рассякаць; разрываць; рваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zerspréngen

vt

1) разрыва́ць; узрыва́ць

2) разганя́ць (натоўп)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)