Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
glätten
1.
vt
1) разгла́джваць, прасава́ць
2) палірава́ць
2.
(sich) супако́іцца
(пра мора)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Му́зя паранае семя, якое ўжывалася для прамочвання асновы для таго, каб ніткі не зблытваліся’ (малар., Уладз.). Славен. штырск. mugati ’разгладжваць’, múzati ’рабіць гладкім’, балг.музгам ’церці, расціраць’, макед.музга се ’слізгаць’, каш.mužǯëc sa ’лашчыцца’, mu̯u̇sknąc ’гладзіць, песціць’, польск.muziać się ’гладка прычэсвацца’. Да прасл.mug‑/muz‑/muzg‑/myzg‑ (Куркіна, Этимология–1972, 64–68). Гл. яшчэ му́ззя, му́за2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wrinkle1[ˈrɪŋkl]n.
1. маршчы́на, змо́ршчына
2. скла́дка (на вопратцы);
remove the wrinkles in a dressразгла́джваць скла́дкі на суке́нцы;
The skirt fits without a wrinkle. Спадніца сядзіць як yлітая.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
iron3[ˈaɪən]v. прасава́ць, гла́дзіць
iron out[ˌaɪənˈaʊt]phr. v.
1.разгла́джваць;
She ironed out the wrinkles in her skirt. Яна разгладзіла складкі на спадніцы.
2. згла́джваць (супярэчнасці, вастрыню і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Размаглява́ць (размаглева́ць) ’нарумяніць’, ’намасліць’ (Нас.), ’размаляваць, упрыгожыць’ (Шпіл.), размагліва́ць ’размаляваць, нафарбаваць’ (Бяльк.), размаглева́цца ’прыгожа апранацца, румяніцца’ (Нас.), размаглёванный ’нарумянены’ (Нас.), укр.маґлюва́ти ’дрэнна маляваць’, ст.-польск.maglować ’разгладжваць валасы, скуру’ (XVI–XVII ст.). Лучыц-Федарэц збліжае з ма́гель ’прылада, якой качаюць бялізну’, маглява́ць ’качаць бялізну’, гл. ЭСБМ, 6, 150, 152. Няпэўна. Па іншай версіі, якая падаецца больш верагоднай, лексема ўзнікла ў выніку збліжэння малява́ць (гл.) з фанетычна блізкім маглява́ць ’качаць бялізну’ (ЕСУМ, 3, 354).
1. Лёгка, ласкава праводзіць па кім‑, чым‑н. рукой; песціць, лашчыць. Стэфка песціла дзяцей, гладзіла па галоўках.Бядуля.// Прыгладжваць што‑н. далонню або пальцамі. Гладзіць бараду. Гладзіць вусы.//перан. Лёгка дакранацца да чаго‑н. (пра вецер, сонца і інш.). Фары вогненным бляскам Гладзяць спіну кургану.Нядзведскі.
2. Рабіць гладкім, роўным. Марына бабку падмяняе І рэжа скібіны-брускі Ды градку гладзіць і раўняе.Колас.//Разгладжваць, прасаваць (бялізну, плацце і пад.). Гладзіць касцюм.
•••
Гладзіць па галоўцы (па шэрсці)каго — хваліць каго‑н.; патураць каму‑н.
Гладзіць супраць шэрсцікаго — гаварыць ці рабіць каму‑н. непрыемнае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1.каго-што. Тое, што і каціць (у 1 знач.), але абазначае рух, які адбываецца ў розны час і ў розных напрамках.
К. бочкі.
К. бярвенне.
2.што. Размякчаючы ў руках і рухаючы па якой-н. паверхні, надаваць чаму-н. акруглую форму.
К. клёцкі.
К. шарыкі з пластыліну.
3.што. Паварочваць з боку на бок у чым-н. сыпкім, вязкім.
К. рыбу ў муцэ.
4.што. Разгладжваць пры дапамозе качалкі, качалак.
К. абрусы.
5.што. Рабіць пракатку (спец.).
К. ліставое жалеза.
6. Падкідваць каго-н. на руках, выражаючы радасць, захапленне і пад. (разм.).
|| зак.пакача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 2—4 і 6 знач.), вы́качаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 3 і 4 знач.) іскача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 2 знач.).
|| наз.кача́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)