разгла́джваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разгла́джваю разгла́джваем
2-я ас. разгла́джваеш разгла́джваеце
3-я ас. разгла́джвае разгла́джваюць
Прошлы час
м. разгла́джваў разгла́джвалі
ж. разгла́джвала
н. разгла́джвала
Загадны лад
2-я ас. разгла́джвай разгла́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час разгла́джваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгла́джваць несов.

1. (делать гладким) разгла́живать; расправля́ть;

2. (утюгом) разгла́живать, разутю́живать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгла́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разгладзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгла́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

Зрабіць гладкім, роўным; расправіць.

Р. складкі.

|| незак. разгла́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгла́живать несов. разгла́джваць; распрасо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгла́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разгладжваць — разгладзіць і разгладжвацца — разгладзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгла́джвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разгладзіцца.

2. Зал. да разгладжваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгла́джвацца несов.

1. (становиться гладким) разгла́живаться; расправля́ться;

2. (утюгом) разгла́живаться, разутю́живаться;

3. страд. разгла́живаться; расправля́ться; разутю́живаться; см. разгла́джваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расправля́ть несов.

1. (выпрямлять) выпро́стваць, выраўно́ўваць;

2. (разглаживать) разгла́джваць, разраўно́ўваць;

3. прям., перен. (крылья) распасціра́ць, распро́стваць; см. распра́вить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Му́зя паранае семя, якое ўжывалася для прамочвання асновы для таго, каб ніткі не зблытваліся’ (малар., Уладз.). Славен. штырск. mugati ’разгладжваць’, múzati ’рабіць гладкім’, балг. музгам ’церці, расціраць’, макед. музга се ’слізгаць’, каш. mužǯëc sa ’лашчыцца’, m​u̯u̇sknąc ’гладзіць, песціць’, польск. muziać się ’гладка прычэсвацца’. Да прасл. mug‑/muz‑/muzg‑/myzg‑ (Куркіна, Этимология–1972, 64–68). Гл. яшчэ му́ззя, му́за 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)