паразбуха́ць, ‑ае; зак.

Разбухнуць — пра ўсё, многае. Зерне паразбухала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбуха́нне, ‑я, н.

Працэс паводле знач. дзеясл. разбухаць — разбухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбуха́ць несов., прям., перен. разбуха́ть; см. разбу́хнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разаўрэ́ць

‘разбухнуць, разамлець’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разаўрэ́ю разаўрэ́ем
2-я ас. разаўрэ́еш разаўрэ́еце
3-я ас. разаўрэ́е разаўрэ́юць
Прошлы час
м. разаўрэ́ў разаўрэ́лі
ж. разаўрэ́ла
н. разаўрэ́ла
Загадны лад
2-я ас. разаўрэ́й разаўрэ́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час разаўрэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разапрэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прэючы, размякнуць, разбухнуць.

Каша разапрэла.

2. Моцна спацець, распарыцца (разм.).

Р. пасля лазні.

|| незак. разаправа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rozpęcznieć

зак. разбухнуць; набракнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

размо́кнуць áufweichen vi (s); áufquellen* vi (s) (разбухнуць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Распры́ндзіць (распрыньдзіць) ’разбухнуць’ (Касп.). Гл. апрындзіцца, прындзіцца, экспрэсіўная аснова якіх дапускае пэўную расплывістасць значэння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

spęcznieć

зак.

1. набракнуць;

2. разбухнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разапрэ́ць разм. (разбухнуць) (áuf)quéllen* vi (s);

2. (спацець) stark schwítzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)