разаўрэ́ць

‘разбухнуць, разамлець’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разаўрэ́ю разаўрэ́ем
2-я ас. разаўрэ́еш разаўрэ́еце
3-я ас. разаўрэ́е разаўрэ́юць
Прошлы час
м. разаўрэ́ў разаўрэ́лі
ж. разаўрэ́ла
н. разаўрэ́ла
Загадны лад
2-я ас. разаўрэ́й разаўрэ́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час разаўрэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)