паўразбу́раны, ‑ая, ‑ае.

Амаль разбураны, не зусім разбураны. У той час, калі Віця падыходзіў да паўразбуранага цаглянага будынка станцыі, у школе якраз празвінеў званок. Нядзведскі. У той дзень зранку пяцёра іх у паўразбураным начною бамбёжкай цэху выконвалі неўзарваную бомбу. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ruined [ˈru:ɪnd] adj.

1. разбу́раны, разва́лены

2. зні́шчаны, загу́блены;

ruined health падарва́нае здаро́ўе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

руі́ны

(лац. ruina)

1) разбураны будынак;

2) перан. нешта запушчанае, змарнаванае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

undone

[ʌnˈdʌn]

adj.

1) нязро́блены; няско́нчаны

2) разбу́раны; зруйнава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сокрушённый​I прич. скры́шаны; зні́шчаны; разбу́раны; зруйнава́ны; см. сокруши́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разорённый

1. разбу́раны; спусто́шаны;

2. разо́раны, даве́дзены да гале́чы; см. разори́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напаўразбу́раны, ‑ая, ‑ае.

Разбураны часткова, не да канца. Напаўразбураная сцяна. □ Лясніцкі заўважыў на некалькі крокаў у бок ад алеі старую напаўразбураную альтанку. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ruinous

[ˈru:ɪnəs]

adj.

1) згу́бны; зьнішча́льны, разбура́льны

2) зруйнава́ны, разва́лены, разбу́раны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разва́ленный

1. разва́лены, мног. паразва́льваны, разбу́раны, мног. паразбу́рваны;

2. разва́лены; см. развали́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tatters [ˈtætəz]n. pl. рызманы́, рыззё, лахманы́

♦

in tatters разбу́раны ўшчэнт;

Her reputation was in tatters. Яе рэпутацыя паляцела.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)