разбу́раны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разбу́раны разбу́раная разбу́ранае разбу́раныя
Р. разбу́ранага разбу́ранай
разбу́ранае		 разбу́ранага разбу́раных
Д. разбу́ранаму разбу́ранай разбу́ранаму разбу́раным
В. разбу́раны (неадуш.)
разбу́ранага (адуш.)		 разбу́раную разбу́ранае разбу́раныя (неадуш.)
разбу́раных (адуш.)
Т. разбу́раным разбу́ранай
разбу́ранаю		 разбу́раным разбу́ранымі
М. разбу́раным разбу́ранай разбу́раным разбу́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбу́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разбу́раны разбу́раная разбу́ранае разбу́раныя
Р. разбу́ранага разбу́ранай
разбу́ранае		 разбу́ранага разбу́раных
Д. разбу́ранаму разбу́ранай разбу́ранаму разбу́раным
В. разбу́раны (неадуш.)
разбу́ранага (адуш.)		 разбу́раную разбу́ранае разбу́раныя (неадуш.)
разбу́раных (адуш.)
Т. разбу́раным разбу́ранай
разбу́ранаю		 разбу́раным разбу́ранымі
М. разбу́раным разбу́ранай разбу́раным разбу́раных

Кароткая форма: разбу́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбу́раны I

1. разру́шенный; разва́ленный; разорённый;

2. перен. разру́шенный, разва́ленный;

3. перен. разру́шенный;

1-3 см. разбуры́ць I

разбу́раны II тех. разбурённый; см. разбуры́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбу́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разбурыць.

2. у знач. прым. Разбіты, развалены. [Аня] адразу не заўважыла хударлявага мужчыны ў акулярах, які выйшаў з разбуранага пад’езда гэтага дома. Васілевіч. // перан. Даведзены да поўнага развалу. Былы воін — .. [Трацюк] з першых год аднаўлення сваімі рукамі адбудоўваў разбураную гаспадарку. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўразбу́раны, -ая, -ае.

Разбураны часткова, не да канца.

Н. замак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбурённый разбу́раны, рассвідрава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взо́рванный узарва́ны; падарва́ны; (разрушенный) разбу́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разру́шенный

1. разбу́раны, мног. паразбу́рваны, паразбу́раны; разва́лены, мног. паразва́льваны;

2. разбу́раны, сапсава́ны; загу́блены; расстро́ены; см. разру́шить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўразбу́раны, ‑ая, ‑ае.

Амаль разбураны, не зусім разбураны. У той час, калі Віця падыходзіў да паўразбуранага цаглянага будынка станцыі, у школе якраз празвінеў званок. Нядзведскі. У той дзень зранку пяцёра іх у паўразбураным начною бамбёжкай цэху выконвалі неўзарваную бомбу. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сокрушённый​I прич. скры́шаны; зні́шчаны; разбу́раны; зруйнава́ны; см. сокруши́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)