прадзіра́віць, -ра́ўлю, -ра́віш, -ра́віць; -ра́ўлены; зак., што (разм.).

Зрабіць дзірку ў чым-н.; разарваць.

П. лодку.

П. штаны.

|| незак. прадзіра́ўліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздо́ргаць

‘разарваць, скасаваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раздо́ргаю раздо́ргаем
2-я ас. раздо́ргаеш раздо́ргаеце
3-я ас. раздо́ргае раздо́ргаюць
Прошлы час
м. раздо́ргаў раздо́ргалі
ж. раздо́ргала
н. раздо́ргала
Загадны лад
2-я ас. раздо́ргай раздо́ргайце
Дзеепрыслоўе
прош. час раздо́ргаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раздо́ргнуць

‘разарваць, скасаваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раздо́ргну раздо́ргнем
2-я ас. раздо́ргнеш раздо́ргнеце
3-я ас. раздо́ргне раздо́ргнуць
Прошлы час
м. раздо́ргнуў раздо́ргнулі
ж. раздо́ргнула
н. раздо́ргнула
Загадны лад
2-я ас. раздо́ргні раздо́ргніце
Дзеепрыслоўе
прош. час раздо́ргнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапаро́ць, -ару́, -о́раш, -о́ра; -ары́; -о́раты; зак., каго-што.

Разарваць, разрэзаць наскрозь чым-н. вострым.

П. чаравік. П. нагу (параніць).

|| незак. прапо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tear asunder

разарва́ць на кава́лкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rozszarpać

зак. разарваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tear up

парва́ць, разарва́ць (на кава́лкі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pull apart

а) разарва́ць

б) раскрытыкава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разорва́ть сов.

1. (материю, бумагу) разадра́ць, раздзе́рці, мног. параздзіра́ць;

2. в др. знач. разарва́ць, мног. паразрыва́ць;

разорва́ть верёвку разарва́ць вяро́ўку;

разорва́ть свя́зи перен. разарва́ць су́вязі;

◊

чтоб тебя́ разорва́ло каб цябе́ разарва́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разрыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разарваць.

разрыва́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)