Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
rzednieć
незак.радзець, радчэць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
радчэ́ць, ‑эе; незак.
Тое, што і радзець. Дымілася рака, і там, дзе туман над ёй радчэў, разыходзіўся клубамі, барвовымі ўсплёскамі ружавела вада.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
przerzedzać się
незак.радзець, рабіцца разрэджаным
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дубня́к, ‑у, м.
Малады дубовы лес. У дубняку густы пах прэлага лісця і жалудоў ап’яняў змораных людзей.Шамякін.Густы лес пачаў радзець, на змену вялікім дрэвам пайшоў малады дубняк.Васілеўская.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
recede[rɪˈsi:d]v.
1. адступа́ць, падава́цца (назад);
recede a few paces зрабі́ць не́калькі кро́каў наза́д
2. убыва́ць (пра пачуцці, праблемы)
3.радзе́ць (пра валасы)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
за́раваіза́рыва, ‑а, н.
Водбліск пажару, полымя, агнёў і пад. на небе. Зарава электрычных агнёў над гарадком пачало меркнуць, агні — радзець, а гарадок — траціць ад гэтага свае абрысы.Дуброўскі.Закончан бой, і зарыва пажару То ўспыхне, то суцішыцца ў акне.Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зашарэ́ць, ‑эе; зак.
Разм.
1. Вылучыцца сваім шэрым колерам, паказацца (пра што‑н. шэрае). Дрэвы пачалі радзець, між стваламі зашарэла паласа берага.Мележ.
2. Пачаць шарэць; стаць шэрым. [Ліза] не заўважала, як зашарэла ноч і неба на ўсходзе пабялела.Чорны.//безас. Аб наступленні паўзмроку. Надвячоркам, як ужо добра зашарэла.., Галілей борздзенька саскочыў з печы.Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раде́тьнесов.
1.(проявлять усердие) уст. ру́піцца (аб кім, аб чым), дбаць (аб кім, аб чым), клапаці́цца (аб кім, аб чым), спрыя́ць (каму, чаму), стара́цца (аб кім, аб чым);
2.рел.радзе́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ра́ды ’задаволены, абрадаваны’ (ТСБМ; віл., Стан.; Сл. ПЗБ, ТС), рад ’тс’: я й сам сабе рад (Сержп. Прык.), сюды ж памянш. радзю́сенькі ’вельмі рады’ (Нас.), укр.ра́дий, рад, рус.рад, польск.rad, кашуб.råd, чэш.rád, славац.rád, в.-, н.-луж.rad, палаб.rådo ж. р., славен.ràd, серб.-харв.ра̏д, балг.дыял.рад, макед.дыял.рад, ст.-слав.радъ ’радасны, вясёлы’. Прасл.*radъ, параўн. ст.-англ.rōt ’вясёлы, бадзёры’, ст.-ісл.rétast ’абрадавацца’; звязваюць таксама з прасл.*raditi/*roditi ’дбаць, старацца’ (Шустар-Шэўц, 2, 1200), гл. рад2, радзець2 (ESJSt, 12, 745 з аглядам літ-ры; Глухак, 515; Бязлай, 3, 143; БЕР, 6, 142–143).
Рады́ ’гадавыя кругі на рагах каровы’ (смарг., лудз., Сл. ПЗБ). Да рад1 (гл.)