радавы́​I

1. (просты) éinfach;

радавы́я лю́дзі éinfache Ménschen;

2. у знач наз м вайск Geméine (sub) m -n, -n, Soldát m -en, -en;

радавы́я мн Mánnschaften pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рад¹, -а, М -дзе, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Лінія роўна размешчаных аднародных прадметаў.

Р. пладовых дрэў.

Стаяць радамі.

2. Сукупнасць з’яў, падзей і пад., якія ідуць адно за адным.

Рады пакаленняў.

3. Некаторая, звычайна немалая колькасць чаго-н.; шэраг.

Праслухалі р. лекцый.

4. толькі мн. Склад, асяроддзе.

У радах арміі.

5. Магазіны, ларкі, размешчаныя ў адну лінію.

Гандлёвыя рады.

6. Прабор у валасах.

Расчэсаныя на р. валасы.

◊

У першых радах — уперадзе ўсіх.

|| памянш. радо́к, -дка́, мн. -дкі́ -дко́ў, м. (да 1 і 6 знач.); прым. радко́вы, -ая, -ае і радавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.; спец.).

Радковая сяўба.

Радковая сеялка.

Радавая пасадка бульбы.

Радавая сеялка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рядово́й

1. прил. радавы́;

рядово́й бое́ц радавы́ бае́ц;

рядово́й рабо́тник радавы́ рабо́тнік;

2. сущ., воен. радавы́, -во́га м.;

3. (о посеве) с.-х. радавы́, радко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дю́жинный звыча́йны; (рядовой) радавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

общи́нно-родово́й абшчы́нна-радавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канані́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Радавы артылерыі ў дарэвалюцыйнай Расіі.

|| прым. канані́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

родово́й​I

1. радавы́;

родово́й быт радавы́ быт;

родово́е о́бщество радаво́е грама́дства;

родово́е поме́стье радавы́ маёнтак;

2. радавы́;

родовы́е и видовы́е назва́ния расте́ний радавы́я і відавы́я на́звы раслі́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Воін, баец (уст. і высок.).

2. У царскай Расіі: радавы салдат дзяржаўнага апалчэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

матро́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Марак, які не адносіцца да каманднага саставу; радавы флоту.

|| прым. матро́скі, -ая, -ае.

М. танец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пото́мственный

1. (исконный) пато́мны; (природный) прыро́дны;

2. уст. (родовой) радавы́; (наследственный) спа́дчынны;

пото́мственное име́ние радавы́ маёнтак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)