рогово́й рагавы́;

рогово́й ка́мень мин. рагавы́ ка́мень;

рогова́я оболо́чка анат. рагава́я абало́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́гавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і рагавы ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

corneous

[ˈkɔrniəs]

adj.

рагавы́ (грэ́бень)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rogowy

1. рагавы;

grzebień rogowy — рагавы грэбень;

2. гл. narożny

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рагавая музыка, гл. Рагавы аркестр

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Паляўнічая музыка, гл. Рагавы аркестр

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

рамфатэ́ка

(ад гр. rhamphos = дзюба + -тэка)

рагавы чахол на паверхні дзюбы птушак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Піч ’рагавы стрыжань пяра’, ’цвёрдая частка пяра (з крылаў і хваста)’ (стаўб., ЛА, 1). Да пішчіігл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

narożny

навугольны; рагавы;

dom narożny — дом на рагу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пяро́¹, -á, мн. пёры і (з ліч. 2, 3, 4) пяры́, пёраў, н.

1. Рагавы стрыжань з пушыстымі адросткамі па баках, які вырастае на скуры птушак.

Страусавае п.

Гусінае п. (да паяўлення металічных пёраў² — прылада для пісання чарнілам).

2. Зялёны ліст цыбулі і часнаку (разм.).

|| памянш. пёрка, -а, мн. -і, -рак і -ркаў, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)