pianista

м. піяніст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Klavierspieler

[-'vi:r]

m -s, - піяні́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фартэпія́на, нескл., н.

Клавішны струнны музычны інструмент (раяль і піяніна). Піяніст жмурыўся. Нібы жывая істота, уздыхала фартэпіяна. Мікуліч.

[Іт. fortepiano.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pianíst

m -en, -en піяні́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pianist

[piˈænəst]

n.

піяні́ст -а m., піяні́стка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Фішэр А. (піяніст) 3/22

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гальдштэйн М. (піяніст) 12/624

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

канцэртма́йстар, ‑а, м.

1. Першы скрыпач — саліст сімфанічнага або опернага аркестра.

2. Музыкант, які ўзначальвае адну са струнных груп аркестра (скрыпак, альтоў, віяланчэлей). Канцэртмайстар скрыпак. Канцэртмайстар віяланчэлей.

3. Піяніст-акампаніятар, які развучвае партыі са спевакамі.

[Ням. Konzertmeister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гофман І. (піяніст) 8/511; 9/162; 12/620

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

коррэпеты́тар

(ад con = з, разам + рэпетытар)

піяніст, памочнік дырыжора, які развучвае з выканаўцамі оперы ці балета сольныя партыі (параўн. канцэртмайстар 3).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)