піяні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на піяніна, раялі.

|| ж. піяні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піяні́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. піяні́ст піяні́сты
Р. піяні́ста піяні́стаў
Д. піяні́сту піяні́стам
В. піяні́ста піяні́стаў
Т. піяні́стам піяні́стамі
М. піяні́сце піяні́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піяні́ст м. пиани́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піяні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на фартэпіяна. Яго [Джорджэ Энеску] нястомная канцэртная дзейнасць дырыжора, скрыпача і нярэдка піяніста рана прынесла яму сусветную вядомасць. «Беларусь». Выступалі піяніст, скрыпач, спяваў хор. Мядзёлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піяні́ст м. Pianíst m -en, -en, Klavierspieler [-´vi:r-] m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

піяні́ст

(іт. pianista)

музыкант, які іграе на піяніна, раялі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пиани́ст піяні́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pianist [ˈpɪənɪst] n. піяні́ст; піяні́стка;

a famous concert/jazz pianist вядо́мы канцэ́ртны/джа́завы піяні́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

канцэртма́йстар, -тра, мн. -тры, -траў, м.

1. Піяніст-акампаніятар.

2. Музыкант, які ўзначальвае адну са струнных груп аркестра.

3. Саліст сімфанічнага або опернага аркестра.

|| прым. канцэртма́йстарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піяні́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да піяніст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)